Ведьмак: Кровь эльфов
Chapter 2
Shetrembled,pressinghardagainsthim,herexcitementbuildingandincreasing,forgettingherselfmoreandmore.
Geraltdidnotforgethimself.
"Triss...Please."
"Oh,Geralt...Somuch..."
"Triss."Hemovedherawaydelicately."We’renotalone...They’recoming."
Sheglancedattheentranceandsawtheshadowsoftheapproachingwitchersonlyaftersometime,heardtheirstepsevenlater.Ohwell,herhearing,whichsheconsideredverysensitive,couldnotcompetewiththatofawitcher.
"Triss,mychild!"
"Vesemir!"
Vesemirwasreallyveryold.Whoknows,hecouldbeevenolderthanKaerMorhen.Buthewalkedtowardsherwithabrisk,energeticandsprightlystep;hisgripwasvigorousandhishandsstrong.
"Iamhappytoseeyouagain,Grandfather."
"Givemeakiss.No,notonthehand,littlesorceress.YoucankissmyhandwhenI’mrestingonmybier.Whichwill,nodoubt,besoon.Oh,Triss,itisagoodthingyouhavecome...Whocancuremeifnotyou?"
"Cure,you?Ofwhat?Ofbehavinglikeachild,surely!Takeyourhandfrommybackside,oldman,orI’llsetfiretothatgreybeardofyours!"
"Forgiveme.Ikeepforgettingyouaregrownup,andIcannolongerputyouonmykneeandpatyou.Astomyhealth...Oh,Triss,oldageisnojoke.MybonesachesoIwanttohowl.Willyouhelpanoldman,child?"
"Iwill."TheenchantressfreedherselffromhisbearlikeembraceandcasthereyeoverthewitcheraccompanyingVesemir.
